شعر دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را از حافظ شیرازی

تاریخ و ادبیات

2023-06-10

خواجه شمس الدین محمد بن بهاء الدین محمدحافظ شیرازی، معروف به لسان الغیب، ترجمان الاسرار، لسان العرفا و ناظم الاولیا شاعر بزرگ در قرن چهاردهم میلادی زندگی می‌کرد. حافظ شیرازی در سال 727 هجری قمری چشم به جهان گشود و در سال 792 هجری قمری دار فانی را وداع گفت. حافظ شاعر ایرانی از سخنوران مشهور در جهان است. بیشتر شهرهای حافظ غزل هستند که آنها به غرلیات حافظ می‌گویند.

شعر دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را از حافظ

دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را	دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
کشتی شکستگانیم ای باد شُرطِه برخیز	باشد که باز بینم دیدار آشنا را
ده روزه مِهر گردون، افسانه است و افسون	نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا
در حلقهٔ گل‌ و مُل خوش خواند دوش بلبل	هاتِ الصَّبُوحَ هُبّوا یا ایُّها السُکارا
ای صاحب کرامت شکرانهٔ سلامت	روزی تَفَقُّدی کن درویش بی نوا را
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است	با دوستان مروت با دشمنان مدارا
در کوی نیک‌نامی ما را گذر ندادند	گر تو نمی پسندی تغییر کن قضا را
آن تلخ وَش که صوفی ام‌ُّالخَبائِثَش خواند	اَشهی لَنا و اَحلی مِن قُبلَةِ العَذارا
هنگام تنگ‌دستی در عیش کوش و مستی	کاین کیمیای هستی قارون کُنَد گدا را
سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد	دلبر که در کف او موم است سنگ خارا
آیینهٔ سکندر، جام می است بنگر	تا بر تو عرضه دارد احوال مُلک دارا
خوبان پارسی‌گو، بخشندگان عمرند	ساقی بده بشارت رندان پارسا را
حافظ به خود نپوشید این خرقهٔ مِی‌ْآلود	ای شیخ پاک دامن معذور دار ما را

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه آنلاین حمل و نقل بین المللی انتیراپ