بازکشت به آکادمی
شعر اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است از حافظ شیرازی

خواجه شمس الدین محمد بن بهاء الدین محمد حافظ شیرازی، در سال 727 هجری قمری چشم به جهان گشود. محمد حافظ شیرازی از شاعران محبوب و نامدار ایرانی است. خواجه شمس الدین ملقب به لسان الغیب، ترجمان الاسرار، لسان العرفا و ناظم الاولیا، متخلص به حافظ شاعر ایرانی، شعرهای فارسی می‌سرود. اکثر شعرهای حافظ غزل است. حافظ شیرازی را از مهمترین اثرگذاران بر شاعران فارسی زبان پس از خود می‌شناسند. آثار حافظ پس از گذشت قرن ها، نه تنها در ایران بلکه در همه جای دنیا به شهرت رسیده است. آثار حافظ موضوع های متنوع و متفاوتی دارند. از آثار حافظ در موسیقی های سنتی ایرانی، خوشنویسی و هنرهای تجسمی استفاده می‌شود.

غزل شماره 41 حافظ

در سده های 18 و 19 میلادی، اشعار حافظ به زبان های اروپایی ترجمه کردند، این کار موجب شد، نام حافظ به محافل ادبی جهان غرب برسد. در تقویم رسمی ایران روز 20 مهر، روز بزرگداشت حافظ نام گرفته است و هر سال در آن روز، مراسم بزرگداشت حافظ در آرامگاه وی در شیراز با حضور پژوهشگرانی از اقصی نقاط دنیا برگزار می‌شود.

شعر اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است از حافظ شیرازی

اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است به بانگ چنگ مخور می که محتسب تیز است
صراحی‌ای و حریفی گرت به چنگ افتد به عقل نوش که ایام فتنه‌ انگیز است
در آستین مرقع پیاله پنهان کن که همچو چشم صراحی زمانه خونریز است
به آب دیده بشوییم خرقه ها از می که موسم ورع و روزگار پرهیز است
مجوی عیش خوش از دور باژگون سپهر که صاف این سر خم جمله دُردی آمیز است
سپهرِ بر شده پرویزنی‌ست خون افشان که ریزه اش سر کسری و تاجِ پرویز است
عراق و فارس گرفتی به شعر خوش حافظ بیا که نوبت بغداد و وقت تبریز است

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه خدمات حمل و نقل انتیراپ  

 

 

نصب برنامه nTirApp
افزودن به Home Screen