بازکشت به آکادمی
شعر ویلن تاج‌بخش از شهریار

سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر برجسته ایرانی بود. شهریار در یک خانواده با اصالت بستان آبادی از روستای خُشکِناب، از میرآقا بهجت خشکنابی (پدر شهریار) و خانم ننه خشکنابی (مادر شهریار) در 11 دی سال 1285 در شهر تبریز چشم به جهان گشود. سید محمدحسین در 27 شهریور 1367 دار فانی را وداع گفت. شهریار قبل از مرگش وصیت کرده بود که او را در مقبرة الشعرای تبریز، به خاک بسپارند. 27 شهریور را به واسطهٔ روز درگذشت او «روز شعر و ادب ملی» نامیده اند.

شهریار غزل 36

محمدحسین بهجت تبریزی از شاعران ایرانی است که شعر را محلی نیک برای بیان اندیشه ورزی های ژرف نگرانه و پندآموز دانسته و تعداد زیادی از پندهای اخلاقی و تربیتی را در قالب های مختلف شعری نظیر قطعات، رباعیات و دوبیتی ها بازگو می‌کند. مخاطب این افکار و مفاهیم نیز نوع بشر و انسان در طول تاریخ است نه خطابی شخصی و منحصر به فرد.

شعر ویلن تاج‌بخش از شهریار

شنیده‌ام که به شاهان عشق بخشی تاج به تاج عشق تو من مستحقم و محتاج
تو تاج بخشی و من شهریار ملک سخن به دولت سرت از آفتاب دارم تاج
کمان آرشه زه کن که تیر لشگر غم بر آن سر است که از قلب ما کند آماج
اگر که سالک عشقی به پیر دیر گرای که گفته‌اند قمار نخست با لیلاج
به پای ساز تو از ذوق عرش کردم سیر که روز وصل تو کم نیست از شب معراج
زبان شعر نیالوده‌ام به مدح کسی ولیک ساز تو از طبع من ستاند باج
به تکیه‌گاه تو ای تاجدار حسن و هنر سزد ز سینه سیمین سریر مرمر و عاج
به قول خواجه گر از جام می کناره کنم به دور لاله دماغ مرا کنید علاج
به روزگار تو یابد کمال موسیقی چنانکه شعر به دوران شهریار رواج
منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه خدمات حمل و نقل انتیراپ  

 

نصب برنامه nTirApp
افزودن به Home Screen