ایجاد بیمه‌نامه اجباری مسئولیت صاحبان وسایل نقلیه جاده‌ای در کشورهای اروپایی، علاوه بر مزیت‌هایی که دارد، تردد خودروهای مذکور را نیز با مشکل مواجه می‌کند. زیرا هر صاحب وسیله نقلیه، به محض عبور از مرز آن کشور، باید بیمه اجباری آن کشور را خریداری کند. در غیر این صورت مجرم شناخته و تحت پیگرد قانونی قرار خواهد گرفت. کشورهای اروپایی برای حل این مشکل سعی کرده‌اند سیستم بیمه مسئولیت بین‌المللی مورد قبول همه کشورهای اروپایی را ایجاد کنند. بنابراین، کمیته حمل و نقل کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد برای اروپا در ۲۵ ژانویه ۱۹۴۹ مقرراتی تحت عنوان نظام هماهنگ بیمه کارت سبز، که به عنوان کنوانسیون کارت سبز شناخته می‌شود، تصویب کرد. کشور ما نیز بر اساس ماده واحده مصوب 14 خرداد 1356 به آن پایبند است.

اعضای کنوانسیون کارت سبز

در حال حاضر حدود 43 کشور عضو کنوانسیون فوق هستند، به جز 5 کشور جمهوری اسلامی ایران، عراق، تونس، مراکش و رژیم غاصب اسرائیل، بقیه کشورهای عضو، همگی در ایالات متحده آمریکا قرار دارند. قاره اروپا بر اساس این کنوانسیون، در هر کشور عضو سازمانی به نام دفتر ملی کارت سبز وجود دارد که مسئولیت مدیریت، رسیدگی و حل و فصل خسارات ناشی از تصادفات وسایل نقلیه موتوری کشورهای عضو را که ناشی از مقررات قوانین ملی کشور است، بر عهده دارد. هر کشور، در سال 1952، این دفاتر قراردادی را بین خود منعقد کردند که به نام توافق‌نامه متحدالشکل مابین دفاتر یا قرارداد لندن شناخته می‌شود و بدین ترتیب عملیات سیستم کارت سبز از اول 1953 آغاز شد.

نحوه عضویت در سامانه کارت سبز

شرط اصلی عضویت در سامانه کارت سبز این است که کشور متقاضی عضویت، باید قانون بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری را داشته باشد. در چارچوب این نظام، گواهینامه بین‌المللی یا بیمه کارت سبز، در چارچوب بیمه شخص ثالث به نام کارت سبز، برای وسایل نقلیه صادر می‌شود تا در صورت وارد آمدن خسارت به شخص ثالث، از محل اعتبار آن، جبران خسارت شود. این کارت در تمامی کشورهای عضو کنوانسیون به جز کشور صادر کننده قابل استفاده است. همه دفاتر کارت سبز، عضو دفتر مرکزی کارت سبز هستند که مقر آن در لندن است.

دفتر کارت سبز را چه نهادی صادر می کند؟

بیمه مرکزی ایران به عنوان دفتر کارت سبز ایران، وظیفه نظارت بر حسن اجرای مفاد قرارداد هماهنگی بین دفاتر و شرکت سهامی بیمه ایران را به عنوان تنها شرکت بیمه‌ای که عضو کارت سبز ایران است را بر عهده دارد.

مفاد موافقتنامه متحدالشکل مابین دفاتر، در سال 1996 مورد بازنگری قرار گرفت و توسط شورای دفاتر که شامل تمام کشورهای عضو است، به تصویب رسید. این توافقنامه که به "توصیه‌نامه ژنو" معروف است از جولای 1998 اجرا شده است. یکی از شروط پیوستن به کنوانسیون کارت سبز، این است که کشوری که به عنوان عضو ثبت نام می‌کند، باید دارای قانون بیمه اجباری مسئولیت مدنی برای دارندگان وسیله نقلیه موتوری باشد. برای کشورهای تازه استقلال یافته اتحاد جماهیر شوروی سابق که چون این شرط مهم را نداشتند، علی‌رغم درخواست عضویت، موفق به عضویت در این کمیسیون نشده‌اند.

اطلاعات بیشتر در مورد کارت سبز

در صورت داشتن سوال بیشتر در رابطه با بیمه کارت سبز خودرو، می توانید با شماره‌های 24551202-021 اداره کارت سبز بیمه مرکزی و ۸۸۷۳۲۳۳۶-۰۲۱ شعبه مطهری بیمه ایران، تماس حاصل فرمایید.

نتیجه‌گیری

در این مقاله، کنوانسیون کارت سبز را بررسی کردیم. مطابق این مقاله، این کنوانسیون در سال 1949 توسط کشورهای اروپایی ایجاد شد و در آن سیستم بین‌المللی بیمه مسئولیت مدنی مورد قبول تمامی کشورهای اروپایی ایجاد شد. شما می‌توانید با مراجعه به بخش مجله رانندگان آکادمی انتیراپ با مطالب مرتبط در خصوص حمل و نقل و رانندگان آشنا شوید. همچنین در انتیراپ خدماتی اعم از حمل و نقل بین‌المللی زمینی، ریلی، دریایی، هوایی، انبارداری و... ارائه می‌شود. جهت مشاهده سایر مقالات و اخبار در حوزه حمل و نقل کلیک نمایید.

عضویت در سامانه خدمات حمل و نقل انتیراپ