استاندارد آلایندگی EEV یا Enhanced Environmentally Friendly Vehicl یک استاندارد اروپایی است که برای تعیین حداکثر آلایندگی خروجی از خودروها و وسایل نقلیه استفاده میشود. این استاندارد، بر اساس مصرف سوخت، آلاینده خروجی و نویز صوتی تعیین میشود.
استاندارد EEV بر سه عنصر اصلی تمرکز دارد:
آلاینده های خروجی
استاندارد EEV محدودیتهایی را برای آلایندههای خروجی از خودرو تعیین میکند. این فرآیند، شامل محدودیتهایی برای ذرات جامد، اکسیدهای نیتروژن و سایر آلایندهها است.
مصرف سوخت
استاندارد EEV مصرف سوخت خودرو را نیز در نظر می گیرد. مصرف سوخت، توسط عملکرد و کارایی موتور خودرو و سیستم انتقال قدرت تعیین میشود.
نویز صوتی
استاندارد EEV محدودیتهایی را برای نویز صوتی خروجی از خودرو تعیین میکند. این محدودیت به خودرو اجازه میدهد تا سطح نویز صوتی را در حالت عادی و هنگام رانندگی به حداقل برساند.
استانداردهای EEV معمولاً در کشورهای اروپایی به عنوان حداکثر استاندارد آلایندگی مجاز برای وسایل نقلیه استفاده میشود. خودروهایی که با استاندارد EEV سازگاری دارند، با عملکرد زیست محیطی بهتر شناخته میشوند و به عنوان گزینهای پایدار به بازار خودرو معرفی میشوند.
تفاوت بین استاندارد EEV و یورو 6
استاندارد EEV و استاندارد EURO 6 دو استاندارد متفاوت برای تعیین حداکثر آلایندگی خروجی از خودرو هستند. اگر چه این دو استاندارد از جهاتی شبیه هم هستند، اما تفاوتهایی نیز وجود دارد. برخی از این تفاوتها عبارتند از:
محدودیت آلاینده های خروجی
هر دو استاندارد EEV و استاندارد EURO 6 محدودیتهایی را برای آلایندگی خروجی از خودرو تعیین میکنند، اما استاندارد EURO 6 محدودیت های سخت گیرانهتری برای آلایندههای اکسید نیتروژن (NOx) و ذرات جامد دارد.
مصرف سوخت
هر دو استاندارد EEV و EURO 6 مصرف سوخت خودرو را شامل میشوند. با این حال، استاندارد EURO 6 محدودیتهای مصرف سوخت سختتری را تعیین میکند و خودروها باید برای کاهش مصرف سوخت بهینهسازی بیشتری انجام دهند.
تکنولوژی پسابرقراری
استاندارد EURO 6 بر اساس استفاده از تکنولوژی پسابرقراری (Selective Catalytic Reduction - SCR) برای کاهش آلایندههای NOx از وسایل نقلیه است. این فناوری با افزودن AdBlue به دی اکسید آمونیوم، آلاینده های NOx را به آب و نیتروژن تبدیل میکند. در عوض، استاندارد EEV از فناوریهای دیگری مانند موتورهای RIT و موتورهای هیبریدی استفاده میکند.
به طور کلی، استاندارد EURO 6 محدودیتهای سختتری را برای آلایندهها و مصرف سوخت تعیین میکند و از فناوری SCR برای کاهش انتشار NOx استفاده میکند. در مقابل، استانداردهای EEV، معمولاً بر آلایندگی و مصرف سوخت تمرکز دارند و از رویکردهای متفاوتی مانند موتورهای RIT و هیبریدی استفاده میکنند.
استاندارد EEV از چه روش هایی برای کاهش آلاینده ها استفاده می کند؟
استاندارد EEV از روشهای مختلفی برای کاهش آلایندهها و مصرف سوخت در خودروها استفاده میکند. برخی از این روشها در زیر به تفصیل شرح داده شده است:
موتور RIT
استاندارد EEV از موتور RIT (Retarded Ignition Timing) استفاده میکند. این روش، به طور هوشمند زمان احتراق سوخت را در موتور کنترل و بهینه میکند و میزان آلاینده های خارج شده از خودرو را کاهش میدهد.
تکنولوژی هیبریدی یا ترکیبی
استاندارد EEV میتواند از تکنولوژی هیبریدی برای کاهش آلایندگی و مصرف سوخت استفاده کند. خودروهای هیبریدی، یک موتور احتراق داخلی را با یک موتور الکتریکی ترکیب میکنند و از انرژی بازیابی شده در هنگام ترمزگیری استفاده میکنند. این کار، باعث کاهش مصرف سوخت و میزان آلاینده میشود.
سیستم های تجدید تامین انرژی
استاندارد EEV ممکن است شامل استفاده از سیستمهای تجدید تامین انرژی مانند سیستمهای start-stop باشد. این سیستم، موتور خودرو را هنگامی که در حالت غیر فعال است، خاموش میکند و با فشار دادن پدال، مجددا روشن میشود. این اقدام باعث صرفهجویی در مصرف سوخت و کاهش میزان آلایندگی میشود.
بهینه سازی سیستم انتقال قدرت
استاندارد EEV همچنین از بهینهسازی سیستم انتقال قدرت خودرو، برای کاهش مصرف سوخت استفاده میکند. بهینهسازی، شامل استفاده از گیربکس با دنده بیشتر، کاهش انتقال قدرت و افزایش کارایی و بهرهوری در محدوده سرعتهای مختلف میباشد. استاندارد EEV، از طریق این روش، کاهش مصرف سوخت و آلایندگی خودرو و بهبود سازگاری با محیط زیست را فراهم میکند.
استاندارد EEV برای خودروهای دیزلی
استاندارد EEV برای خودروهای دیزلی، نقش مهمی در کاهش آلایندهها و بهبود عملکرد زیست محیطی ایفا میکند. برخی از روشها و فناوریهای مورد استفاده در خودروهای دیزلی استاندارد EEV عبارتند از:
تکنولوژی پسابرقراری (Selective Catalytic Reduction – SCR)
در این روش از AdBlue استفاده میشود که به ترکیبی از اجزای دی اکسید آمونیوم (NH3) تبدیل میشود. این ماده، با اکسید نیتروژن (NOx) در مجاورت کاتالیزور، آنها را به آب و نیتروژن تبدیل میکند. این فناوری به طور قابل توجهی آلایندههای NOx خارج شده از خودروهای دیزلی را کاهش میدهد.
فیلتر ذرات جامد (Diesel Particulate Filter – DPF)
DPF یک سیستم فیلتر است که ذرات جامد را در دوده خروجی از موتورهای دیزلی جمع آوری و محبوس میکند. این سیستم، ذرات جامد مضر موجود در دوده دیزل را به طور کامل از گازهای خارج شده از اگزوز خودرو حذف میکند و سازگاری با محیط زیست را بهبود میبخشد.
بهینه سازی سیستم انتقال نیرو
بهینهسازی سیستم انتقال قدرت خودروهای دیزلی با استفاده از گیربکس با دنده بیشتر و کاهش انتقال نیرو، منجر به صرفهجویی در مصرف سوخت و کاهش آلایندهها میشود.
بهینه سازی موتور
موتورهای دیزلی، با استفاده از فناوری پیشرفته مانند توربوشارژ و تنظیم دقیق سوخت و هوا، بهینه میشوند. این بهبود عملکرد موتور، باعث کاهش مصرف سوخت و میزان آلایندگی خروجی از خودرو میشود. با استفاده از این روشها و تکنیکها، خودروهای دیزلی با استاندارد EEV میتوانند مصرف سوخت و آلایندهها را کاهش دهند و عملکرد زیست محیطی بهتری داشته باشند.
کدام کامیون ها در ایران دارای EEV هستند؟
استفاده از استانداردهای EEV برای کامیونها به دلیل تاثیر بسیار مثبت این استاندارد بر محیط زیست به موضوعی مهم تبدیل شده است و اکثر خودروهای سواری جدید تولید شده به این ویژگی مجهز شدهاند. این خودروها عبارتند از: تراکتور امپاور، تراکتور پیلسان، کمپرسور آمیکو، تراکتور دافران، کامیون جک، کامیون آرنا پلاس، تراکتور آتامان، کشنده تک فردا دیزل، کشنده جفت فردا دیزل و بسیاری خودروهای دیگر.
نتیجه گیری
در این مقاله، با استاندارد آلایندگی EEV در خودروهای دیزلی آشنا شدیم که یک استاندارد اروپایی است که برای تعیین حداکثر آلایندگی خودروها و وسایل نقلیه استفاده میشود. این استاندارد بر اساس مصرف سوخت، آلاینده خروجی و نویز صوتی تعیین میشود. شما میتوانید با مراجعه به بخش مجله رانندگان آکادمی انتیراپ با مطالب مرتبط در خصوص حمل و نقل و رانندگان آشنا شوید. همچنین در انتیراپ خدماتی اعم از حمل و نقل بینالمللی زمینی، ریلی، دریایی، هوایی، انبارداری و... ارائه میشود. جهت مشاهده سایر مقالات و اخبار در حوزه حمل و نقل کلیک نمایید.