بازکشت به آکادمی
شعر ندانی که ایران نشست منست از فردوسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی، یکی از شاعران معروف و حماسه آفرین ایرانی است. فردوسی سراینده شاهنامه است. شاهنامه حماسه ملی ایران است. عالمان و بزرگان، فردوسی را بزرگترین سراینده و شاعر پارسی گو (به زبان فارسی) دانسته اند. حکیم ابوالقاسم فردوسی در جهان شهرت بسیاری دارد. فردوسی را حکیم سخن و حکیم طوس می‌نامند. حکیم ابوالقاسم فردوسی در سال 329 هجری قمری مصادف با سال 940 میلادی در روستای پاژ در شهرستان طوس استان خراسان چشم به جهان گشود و در سال 416 هجری قمری دار فانی را وداع گفت.

شعر ندانی که ایران نشست منست

تنها سروده ی روشن شده از ابوالقاسم فردوسی حکیم طوس، شاهنامه است. شاهنامه فردوسی، پر آوازه ترین سرودهء وی است و همچنین یکی از بزرگترین نوشته های ادبیات کهن پارسی، شاهنامه فردوسی است.

حکیم سخن ابوالقاسم فردوسی شاهنامه را در سال ۳۸۴ ه‍جری قمری، 3 سال قبل از بر تخت نشستن محمود، به پایان رساند و در ۲۵ اسفند سال ۴۰۰ هجری قمری برابر با ۸ مارس سال ۱۰۱۰ میلادی، در سن هفتاد و یک سالگی، تحریر دوم را به انجام رساند.

شعر ندانی که ایران نشست منست از فردوسی

ندانی که ایران نشست منست جهان سر به سر زیر دستِ منست
 هنر نزد ایرانیان  است و بـس  ندادند شیر ژیان را بکس
 همه یکدلانند یـزدان شناس  بـه نیکـی ندارنـد از بـد هـراس
 دریغ است ایـران که ویـران شــود  کنام پلنگان و شیران شــود
 چـو ایـران نباشد  تن  من مـبـاد  در این بوم و بر زنده یک تن مباد
 همـه روی یکسر بجـنگ آوریــم  جــهان بر بـد اندیـش تنـگ آوریم
 همه سر بسر تن به کشتن دهیم  بـه از آنکه  کشـور به دشمن دهـیم
 چنین  گفت  موبد   که مرد   بنام  بـه از زنـده  دشمـن بر او  شاد  کام
اگر  کُشــت  خواهــد  تو را روزگــار

چــه  نیکو تر  از  مـرگ  در کــارزار

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه آنلاین حمل و نقل بین المللی انتیراپ  

 

نصب برنامه nTirApp
افزودن به Home Screen