بازکشت به آکادمی
شعر معلمت همه شوخی و دلبری آموخت از سعدی

ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی، شاعر و نویسنده شعرهای فارسی است. اهل ادب به این شاعر بزرگ ایرانی، لقب «استاد سخن»، «شیخ اجل»، پادشاه سخن و حتی به صورت مطلق لقب استاد داده اند. سعدی تحصیلات خود را در نظامیه بغداد گذرانده است. نظامیه بغداد از مهمترین مراکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به شمار می‌آمد.

سعدی غزل 32

سعدی در سال 606 قمری برابر با 1210 میلادی، در شیراز چشم به جهان گشوده است. برخی از صاحب نظران تولد سعدی بزرگ را حدود سال ۵۸۵ هجری قمری می‌دانند.

شعر معلمت همه شوخی و دلبری آموخت از سعدی

معلمت همه شوخی و دلبری آموخت جفا و ناز و عتاب و ستمگری آموخت
غلام آن لب ضحاک و چشم فتانم که کید سحر به ضحاک و سامری آموخت
تو بت چرا به معلم روی که بتگر چین به چین زلف تو آید به بتگری آموخت
هزار بلبل دستان سرای عاشق را بباید از تو سخن گفتن دری آموخت
برفت رونق بازار آفتاب و قمر از آن که ره به دکان تو مشتری آموخت
همه قبیله من عالمان دین بودند مرا معلم عشق تو شاعری آموخت
مرا به شاعری آموخت روزگار آن گه که چشم مست تو دیدم که ساحری آموخت
مگر دهان تو آموخت تنگی از دل من وجود من ز میان تو لاغری آموخت
بلای عشق تو بنیاد زهد و بیخ ورع چنان بکند که صوفی قلندری آموخت
دگر نه عزم سیاحت کند نه یاد وطن  کسی که بر سر کویت مجاوری آموخت
ندیده‌ام مگر این شیوه از پری آموخت من آدمی به چنین شکل و قد و خوی و روش
به خون خلق فروبرده پنجه کاین حناست ندانمش که به قتل که شاطری آموخت
چنین بگریم از این پس که مرد بتواند در آب دیده سعدی شناوری آموخت
منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه خدمات حمل و نقل انتیراپ  

 

نصب برنامه nTirApp
افزودن به Home Screen