راکت بال یکی از ورزش های راکتی میباشد که با یک توپ لاستیکی توخالی در یک زمین باز یا سرپوشیده انجام می‌شود. راکت بال که به انگلیسی: Racquetball نامیده می‌شود، یکی ورزش توپی نیز به شمار می‌رود. این ورزش در فضای داخلی با در های بسته بازی می‌شود. نام این فضای بسته، کورت می‌باشد. در این ورزش بر خلاف ورزش بدمینتون و ورزش تنیس، در کورت، برای جدا کردن زمین بازی دو بازیکن، هیچ توری وجود ندارد.

جوزف سوبک به دلیل اختراع ورزش مدرن راکتبال در سال 1950 میلادی، شناخته شد. جوزف سوبک، یک راکت زهی به پدبال توپ اضافه کرد تا باعث افزایش سرعت و کنترل شود.

ورزش راکت بال برخلاف اسکواش، بدون قلع (خارج از محدوده در پایین دیوار جلو) برای ضربه زدن به توپ بالا است. همچنین، برخورد توپ با دیوارها، کف و سقف، داور، و سطوح مکان بازی، قانونی هستند، به استثنای موانع تعیین شده مخصوص داور که خارج از محدودیت هستند.

تاریخچه راکت بال

تاریخچه پیدایش راکت بال، به آمریکا برمی‌گردد این ورزش در دهه 60 - 70 میلادی، در بریتانیا رونق یافت. ورزش راکت بال در دو ورزش آمریکایی و بریتانیایی وجود دارد، که هر یک از این ورژن ها با یکدیگر تفاوت دارند. دلیل معرفی ورزش راکتبال، بخاطر معروف شدن ورزش اسکواش بود. از طرفی دیگر افراد با سن بالا، امکان شرکت در اسکواش را نداشتند ولی به دلیل آسانتر بودن راکت بال نسبت به اسکواش، این افراد هم می‌توانستند در ورزش راکت بال شرکت کنند.

نکات مهم درباره راکت بال

یکی از مزایای ورزش راکت بال، سوزاندن کالری می‌باشد. علاوه بر آن باعث حفظ تناسب اندام نیز می‌شود، که از این طریق، موجب بالارفتن سرعت، عکس العمل، بالارفتن انعطاف مفاصل بدن، تقویت استقامت قلبی عروقی و عضلات بدن شده و همچنین بر جسم و ذهن اثرات مثبتی می‌گذارد.

چون سرعت بازی راکت بال بالا است، این امر باعث شده است که ورزش راکت بال به یک ورزش جذاب و پرطرفدار تبدیل شود. از این رو برای پیشگیری از آسیب های احتمالی، باید به برخی نکات دقت کرد. بخاطر این که در این رشته جابه جایی های فراوانی صورت می‌گیرد و ضربان قلب بالا می‌رود، افراد با سنین بالا (۴۰ سال به بالا) که خواستار فعالیت در این رشته ورزشی هستند، باید نسبت به انجام تست های پزشکی اقدام کنند و اگر توسط پزشک تائید شد در این رشته فعالیت کنند. همچنین افرادی که احساس ناراحتی و ترس از بازی کردن و یا ماندن در فضا های بسته دارند، این رشته برایشان مناسب نیست.

مربیان برای پیشگیری از آسیب های احتمالی که ممکن است در هنگام انجام رشته های ورزشی به وجود آیند، تمرینات اصلاحی انجام می‌دهند. برای مثال، مربیان باید بتوانند علاوه بر این که دست برتر بازیکن (دست راست در افراد راست دست / دست چپ در افراد چپ دست) را در تمرینات و مسابقات تقویت می‌کنند، بازیکن را مجبور کنند که با دست غیر برتر (دست چپ در افراد راست دست / و بالعکس) هم در مسابقات بازی کند تا در این رشته بتواند از ناهنجاری های بدنی نظیر شانه نابرابر جلوگیری شود.

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش ورزش آکادمی انتیراپ با انواع ورزش ها آشنا شوید.

سامانه خدمات حمل و نقل انتیراپ