همچنان عذرت بباید خواستن تقصیر را
ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی، شاعر و نویسنده شعرهای فارسی است. اهل ادب به این شاعر بزرگ ایرانی، لقب «استاد سخن»، «شیخ اجل»، پادشاه سخن و حتی به صورت مطلق لقب استاد داده اند. سعدی تحصیلات خود را در نظامیه بغداد گذرانده است. نظامیه بغداد از مهمترین مراکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به شمار میآمد.
سعدی در سال 606 قمری برابر با 1210 میلادی، در شیراز چشم به جهان گشوده است. برخی از صاحب نظران تولد سعدی بزرگ را حدود سال ۵۸۵ هجری قمری میدانند.
شعر با جوانی سر خوش است این پیر بی تدبیر را از سعدی
با جوانی سر خوش است این پیر بی تدبیر را |
جهل باشد با جوانان پنجه کردن پیر را |
من که با مویی به قوت برنیایم ای عجب |
با یکی افتادهام کاو بُگسلد زنجیر را |
چون کمان در بازو آرد سروقدِ سیم تن |
آرزویم میکند کآماج باشم تیر را |
میرود تا در کمند افتد به پای خویشتن |
گر بر آن دست و کمان چشم اوفتد نخجیر را |
کس ندیدست آدمیزاد از تو شیرین تر سخن |
شِکَّر از پستان مادر خورده ای یا شیر را |
روز بازار جوانی پنج روزی بیش نیست |
نقد را باش ای پسر کآفت بود تأخیر را |
ای که گفتی دیده از دیدار بت رویان بدوز |
هر چه گویی چاره دانم کرد جز تقدیر را |
زهد پیدا کفر پنهان بود چندین روزگار |
پرده از سر برگرفتیم آن همه تزویر را |
سعدیا در پای جانان گر به خدمت سر نهی |
|
منبع
شما میتوانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.
سامانه آنلاین حمل و نقل بین المللی انتیراپ