بازکشت به آکادمی
شعر زهی ماه در مهر سرو بلندت از عطار نیشابوری

فرید الدین ابو حامد محمد عطار نیشابوری، متخلص به شیخ عطار نیشابوری، یکی از صوفیان، عارفان و شاعران ایرانی سترگ و بلند نام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. عطار نیشابوری در سال 1146 میلادی مصادف با سال 540 هجری قمری در نیشابور چشم به جهان گشود و در سال 1221 میلادی مصادف با 618 میلادی، زمان حمله مغول به قتل رسید.

غزل 17 عطار نیشابوری

در تقویم ایرانی، روز 25 فروردین ماه، روز ملی عطار نیشابوری است که هر سال در شهر نیشابور به مناسبت بزرگداشت عطار در آرامگاه وی، مراسم همراه برنامه های عطار شناسی برگزار می‌گردد. در روز بزرگداشت عطار در آرامگاه برنامه هایی نظیر گلباران آرامگاه عطار، ارائه پژوهش هایی در مورد عطار، نمایشگاه کتاب، خوشنویسی و شب شعر برگزار می‌گردد.

شعر زهی ماه در مهر سرو بلندت از عطار نیشابوری

زهی ماه در مهر سرو بلندت شکر در گدازش ز تشویر قندت
جهان فتنه بگرفت و پر مشک شد هم چو بگذشت بادی به مشکین کمندت
سر زلف پر بند تو تا بدیدم به یک دم شدم عاشق بند بندت
گزند تو را قدر و قیمت که داند بیا تا به جانم رسانی گزندت
برآر از سر کبر گردی ز عالم که گوگرد سرخ است گرد سمندت
به چه آلتی عشق روی تو بازم چو جان مست توست و خرد مستمندت
چنان ماه رویی که آئینهٔ تو به رخ با قمر در غلط او فکندت
چو وجه سپندی ندارم چه سازم جگر به که سوزم به جای سپندت
مزن بانگ بر من که این است جرمم که خورشید خواندم به بانگ بلندت
غلط گفتم این زانکه خورشید دایم رخی همچو زر، می‌رود مستمندت
چه سازم که عطار اگر جان به زاری بسوزد ز عشقت نیاید پسندت

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه آنلاین خدمات حمل و نقل انتیراپ  

 

 

نصب برنامه nTirApp
افزودن به Home Screen