شعر وقتی دل سودایی می رفت به بستان ها از سعدی

تاریخ و ادبیات

2023-10-09

ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی، شاعر و نویسنده شعرهای فارسی است. اهل ادب به این شاعر بزرگ ایرانی، لقب «استاد سخن»، «شیخ اجل»، پادشاه سخن و حتی به صورت مطلق لقب استاد داده اند. سعدی تحصیلات خود را در نظامیه بغداد گذرانده است. نظامیه بغداد از مهمترین مراکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به شمار می‌آمد.

غزل شماره 24 سعدی

سعدی در سال 606 قمری برابر با 1210 میلادی، در شیراز چشم به جهان گشوده است. برخی از صاحب نظران تولد سعدی بزرگ را حدود سال ۵۸۵ هجری قمری می‌دانند.

شعر وقتی دل سودایی می رفت به بستان ها از سعدی

وقتی دل سودایی می رفت به بستان ها	بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان ها
گه نعره زدی بلبل گه جامه دریدی گل	با یاد تو افتادم از یاد برفت آنها
ای مهر تو در دل ها وی مهر تو بر لب ها	وی شور تو در سرها وی سر تو در جان ها
تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم	بعد از تو روا باشد نقض همه پیمان ها
تا خار غم عشقت آویخته در دامن	کوته نظری باشد رفتن به گلستان ها
آن را که چنین دردی از پای دراندازد	باید که فروشوید دست از همه درمان ها
گر در طلبت رنجی ما را برسد شاید	چون عشق حرم باشد سهل است بیابان ها
هر تیر که در کیش است گر بر دل ریش آید	ما نیز یکی باشیم از جمله قربان ها
هر کاو نظری دارد با یار کمان ابرو	باید که سپر باشد پیش همه پیکان ها
گویند مگو سعدی چندین سخن از عشقش	می‌گویم و بعد از من گویند به دوران ها

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه خدمات حمل و نقل انتیراپ