شعر صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست از سعدی

تاریخ و ادبیات

1402/07/17

ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی، شاعر و نویسنده شعرهای فارسی است. اهل ادب به این شاعر بزرگ ایرانی، لقب «استاد سخن»، «شیخ اجل»، پادشاه سخن و حتی به صورت مطلق لقب استاد داده اند. سعدی تحصیلات خود را در نظامیه بغداد گذرانده است. نظامیه بغداد از مهمترین مراکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به شمار می‌آمد.

غزل شماره 48 سعدی

سعدی در سال 606 قمری برابر با 1210 میلادی، در شیراز چشم به جهان گشوده است. برخی از صاحب نظران تولد سعدی بزرگ را حدود سال ۵۸۵ هجری قمری می‌دانند.

شعر صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست از سعدی

صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست	چارهٔ عشق احتمال شرط محبت وفاست
مالک رد و قبول هر چه کند پادشاست	گر بزند حاکم است ور بنوازد رواست
گر چه بخواند هنوز دست جزع بر دعاست	ور چه براند هنوز روی امید از قفاست
برق یمانی بجست باد بهاری بخاست	طاقت مجنون برفت خیمهٔ لیلی کجاست
غفلت از ایام عشق پیش محقق خطاست	اول صبح است خیز کآخر دنیا فناست
صحبت یار عزیز حاصل دور بقاست	یک دمه دیدار دوست هر دو جهانش بهاست
درد دل دوستان گر تو پسندی رواست	هر چه مراد شماست غایت مقصود ماست
بنده چه دعوی کند حکم خداوند راست	گر تو قدم می‌نهی تا بنهم چشم راست
از در خویشم مران کاین نه طریق وفاست	در همه شهری غریب در همه ملکی گداست
با همه جرمم امید با همه خوفم رجاست	گر درم ما مس است لطف شما کیمیاست
سعدی اگر عاشقی میل وصالت چراست	هر که دل دوست جست مصلحت خود نخواست

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه آنلاین خدمات حمل و نقل انتیراپ