شعر دیدار آشنا از شهریار

تاریخ و ادبیات

2023-09-11

سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر برجسته ایرانی بود. شهریار در یک خانواده با اصالت بستان آبادی از روستای خُشکِناب، از میرآقا بهجت خشکنابی (پدر شهریار) و خانم ننه خشکنابی (مادر شهریار) در 11 دی سال 1285 در شهر تبریز چشم به جهان گشود. سید محمدحسین در 27 شهریور 1367 دار فانی را وداع گفت. شهریار قبل از مرگش وصیت کرده بود که او را در مقبرة الشعرای تبریز، به خاک بسپارند. 27 شهریور را به واسطهٔ روز درگذشت او «روز شعر و ادب ملی» نامیده اند.

غزل شماره 19 شهریار

محمدحسین بهجت تبریزی از شاعران ایرانی است که شعر را محلی نیک برای بیان اندیشه ورزی های ژرف نگرانه و پندآموز دانسته و تعداد زیادی از پندهای اخلاقی و تربیتی را در قالب های مختلف شعری نظیر قطعات، رباعیات و دوبیتی ها بازگو می‌کند. مخاطب این افکار و مفاهیم نیز نوع بشر و انسان در طول تاریخ است نه خطابی شخصی و منحصر به فرد.

شعر دیدار آشنا از شهریار

ماهم که هاله ای به رخ از دود آهش است	دائم گرفته چون دل من روی ماهش است
دیگر نگاه وصف بهاری نمی‌کند	شرح خزان دل به زبان نگاهش است
دیدم نهان فرشته شرم و عفاف او	آورده سر به گوش من و عذرخواهش است
بگریخته است از لب لعلش شکفتگی	دائم گرفتگی است که بر روی ماهش است
افتد گذار او به من از دور و گاهگاه	خواب خوشم همین گذر گاهگاهش است
هر چند اشتباه از او نیست لیکن او	با من هنوز هم خجل از اشتباهش است
اکنون گلی است زرد ولی از وفا هنوز	هر سرخ گل که در چمن آید گیاهش است
این برگهای زرد چمن نامه‌های اوست	وین بادهای سرد خزان پیک راهش است
در گوشه‌های غم که کند خلوتی به دل	یاد من و ترانه من تکیه گاهش است
من دلبخواه خویش نجستم ولی خدا	با هر کس آن دهد که به جان دلبخواهش است
در شهر ما گناه بود عشق و شهریار	زندانی ابد به سزای گناهش است

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه خدمات حمل و نقل انتیراپ