شعر سپاه من از شهریار

تاریخ و ادبیات

2023-07-16

سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر برجسته ایرانی بود. شهریار در یک خانواده با اصالت بستان آبادی از روستای خُشکِناب، از میرآقا بهجت خشکنابی (پدر شهریار) و خانم ننه خشکنابی (مادر شهریار) در 11 دی سال 1285 در شهر تبریز چشم به جهان گشود. سید محمدحسین در 27 شهریور 1367 دار فانی را وداع گفت. شهریار قبل از مرگش وصیت کرده بود که او را در مقبرة الشعرای تبریز، به خاک بسپارند. 27 شهریور را به واسطهٔ روز درگذشت او «روز شعر و ادب ملی» نامیده اند.

غزل شماره 24 شهریار

محمدحسین بهجت تبریزی از شاعران ایرانی است که شعر را محلی نیک برای بیان اندیشه ورزی های ژرف نگرانه و پندآموز دانسته و تعداد زیادی از پندهای اخلاقی و تربیتی را در قالب های مختلف شعری نظیر قطعات، رباعیات و دوبیتی ها بازگو می‌کند. مخاطب این افکار و مفاهیم نیز نوع بشر و انسان در طول تاریخ است نه خطابی شخصی و منحصر به فرد.

شعر سپاه من از شهریار

منم که شعر و تغزل پناهگاه من است	چنانکه قول و غزل نیز در پناه من است
صفای گلشن دل ها به ابر و باران نیست	که این وظیفه محول به اشک و آه من است
صلای صبح تو دادم به نالهٔ شبگیر	چه روزها که سپید از شب سیاه من است
به عالمی که در او دشمنی به جان بخرند	عجب مدار اگر عاشقی گناه من است
اگر نمانده کس از دوستان من بر جا	وفای عهد مرا دشمنان گواه من است
هر آن گیاه که بر خاک ما دمیده ببوی	اگر که بوی وفا می‌دهد گیاه من است
کنون که رو به غروب آفتاب مهر و وفاست	هر آنکه شمع دلی برفروخت ماه من است
تو هر که را که چپ و راست تاخت فرزین گوی	پیاده گر به خط مستقیم شاه من است
نگاه من نتواند جمال جانان جست	جمال اوست که جوینده نگاه من است
من از تو هیچ نخواهم جز آنچه بپسندی	که دلپسند تو ای دوست دل بخواه من است
چه جای ناله گر آغوشم از سه تار تهی است	که نغمه قلمم شور و چارگاه من است
خطوط دفتر من سیم ساز را ماند	قلم معاینه مضراب سر به راه من است
کلاه فقر بسی هست در جهان لیکن	نگین تاج شهان در پر کلاه من است
شکستن صف من کار بی صفایان نیست	که “شهریارم” و صاحبدلان سپاه من است

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه خدمات حمل و نقل انتیراپ