بازکشت به آکادمی
شعر نشاید گفتن آنکس را دلی هست از سعدی

ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی، شاعر و نویسنده شعرهای فارسی است. اهل ادب به این شاعر بزرگ ایرانی، لقب «استاد سخن»، «شیخ اجل»، پادشاه سخن و حتی به صورت مطلق لقب استاد داده اند. سعدی تحصیلات خود را در نظامیه بغداد گذرانده است. نظامیه بغداد از مهمترین مراکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به شمار می‌آمد.

غزل 42 از سعدی

سعدی در سال 606 قمری برابر با 1210 میلادی، در شیراز چشم به جهان گشوده است. برخی از صاحب نظران تولد سعدی بزرگ را حدود سال ۵۸۵ هجری قمری می‌دانند.

شعر نشاید گفتن آنکس را دلی هست از سعدی

نشاید گفتن آنکس را دلی هست که ندهد بر چنین صورت دل از دست
نه منظوری که با او می‌توان گفت نه خصمی کز کمندش می‌توان رست
به دل گفتم ز چشمانش بپرهیز که هشیاران نیاویزند با مست
سرانگشتان مخضوبش نبینی که دست صبر برپیچید و بشکست
نه آزاد از سرش بر‌ می‌توان خاست نه با او می‌توان آسوده بنشست
اگر دودی رود بی‌آتشی نیست و گر خونی بیاید کشته‌ای هست
خیالش در نظر، چون آیدم خواب؟ نشاید در به روی دوستان بست
نشاید خرمن بیچارگان سوخت نمی‌باید دل درمندگان خست
به آخر دوستی نتوان بریدن به اول خود نمی‌بایست پیوست
دلی از دست بیرون رفته سعدی نیاید باز تیر رفته از شست
 

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه خدمات حمل و نقل انتیراپ  

نصب برنامه nTirApp
افزودن به Home Screen