شعر آن نه زلف است و بناگوش که روز است و شب است از سعدی

تاریخ و ادبیات

2023-10-09

ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی، شاعر و نویسنده شعرهای فارسی است. اهل ادب به این شاعر بزرگ ایرانی، لقب «استاد سخن»، «شیخ اجل»، پادشاه سخن و حتی به صورت مطلق لقب استاد داده اند. سعدی تحصیلات خود را در نظامیه بغداد گذرانده است. نظامیه بغداد از مهمترین مراکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به شمار می‌آمد.

غزل شماره 51 سعدی

سعدی در سال 606 قمری برابر با 1210 میلادی، در شیراز چشم به جهان گشوده است. برخی از صاحب نظران تولد سعدی بزرگ را حدود سال ۵۸۵ هجری قمری می‌دانند.

شعر آن نه زلف است و بناگوش که روز است و شب است از سعدی

آن نه زلف است و بناگوش که روز است و شب است	وان نه بالای صنوبر که درخت رطب است
نه دهانیست که در وهم سخندان آید	مگر اندر سخن آیی و بداند که لب است
آتش روی تو زین گونه که در خلق گرفت	عجب از سوختگی نیست که خامی عجب است
آدمی نیست که عاشق نشود وقت بهار	هر گیاهی که به نوروز نجنبد حطب است
جنبش سرو تو پنداری کز باد صباست	نه که از نالهٔ مرغان چمن در طرب است
هر کسی را به تو این میل نباشد که مرا	کآفتابی تو و کوتاه نظر مرغ شب است
خواهم اندر طلبت عمر به پایان آورد	گر چه راهم نه به اندازهٔ پای طلب است
هر قضایی سببی دارد و من در غم دوست	اجلم می‌کشد و درد فراقش سبب است
سخن خویش به بیگانه نمی‌یارم گفت	گله از دوست به دشمن نه طریق ادب است
لیکن این حال محال است که پنهان ماند	تو زره می‌دری و پرده سعدی قصب است

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه آنلاین خدمات حمل و نقل انتیراپ