بازکشت به آکادمی
شعر گفتم اندر محنت و خواری مرا از عطار نیشابوری

فرید الدین ابو حامد محمد عطار نیشابوری، متخلص به شیخ عطار نیشابوری، یکی از صوفیان، عارفان و شاعران ایرانی سترگ و بلند نام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. عطار نیشابوری در سال 1146 میلادی مصادف با سال 540 هجری قمری در نیشابور چشم به جهان گشود و در سال 1221 میلادی مصادف با 618 میلادی، زمان حمله مغول به قتل رسید.

غزل شماره 4 عطار نیشابوری

در تقویم ایرانی، روز 25 فروردین ماه، روز ملی عطار نیشابوری است که هر سال در شهر نیشابور به مناسبت بزرگداشت عطار در آرامگاه وی، مراسم همراه برنامه های عطار شناسی برگزار می‌گردد. در روز بزرگداشت عطار در آرامگاه برنامه هایی نظیر گلباران آرامگاه عطار، ارائه پژوهش هایی در مورد عطار، نمایشگاه کتاب، خوشنویسی و شب شعر برگزار می‌گردد.

شعر گفتم اندر محنت و خواری مرا از عطار نیشابوری

گفتم اندر محنت و خواری مرا چون ببینی نیز نگذاری مرا
بعد از آن معلوم من شد کان حدیث دست ندهد جز به دشواری مرا
از می عشقت چنان مستم که نیست تا قیامت روی هشیاری مرا
گر به غارت می‌بری دل باک‌نیست دل تو را باد و جگرخواری مرا
از تو نتوانم که فریاد آورم زآنکه در فریاد می‌ناری مرا
گر بنالم زیر بار عشق تو بار بفزایی به سر باری مرا
گر زمن بیزار گردد هرچه هست نیست از تو روی بیزاری مرا
از من بیچاره بیزاری مکن چون همی بینی بدین زاری مرا
گفته بودی کاخرت یاری دهم چون بمردم کی دهی یاری مرا
پرده بردار و دل من شاد کن در غم خود تا به کی داری مرا
چبود از بهر سگان کوی خویش خاک کوی خویش انگاری مرا
مدتی خون خوردم و راهم نبود نیست استعداد بیزاری مرا
نی غلط گفتم که دل خاکی شدی گر نبودی از تو دلداری مرا
مانع خود هم منم در راه خویش تا کی از عطار و عطاری مرا
نصب برنامه nTirApp
افزودن به Home Screen