شعر خوش می‌رود این پسر که برخاست از سعدی

تاریخ و ادبیات

1402/07/17

ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی، شاعر و نویسنده شعرهای فارسی است. اهل ادب به این شاعر بزرگ ایرانی، لقب «استاد سخن»، «شیخ اجل»، پادشاه سخن و حتی به صورت مطلق لقب استاد داده اند. سعدی تحصیلات خود را در نظامیه بغداد گذرانده است. نظامیه بغداد از مهمترین مراکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به شمار می‌آمد.

غزل 54 سعدی

سعدی در سال 606 قمری برابر با 1210 میلادی، در شیراز چشم به جهان گشوده است. برخی از صاحب نظران تولد سعدی بزرگ را حدود سال ۵۸۵ هجری قمری می‌دانند.

شعر خوش می‌رود این پسر که برخاست از سعدی

خوش می‌رود این پسر که برخاست	سرویست چنین که می‌رود راست
ابروش کمان قتل عاشق	گیسوش کمند عقل داناست
بالای چنین اگر در اسلام	گویند که هست زیر و بالاست
ای آتش خرمن عزیزان	بنشین که هزار فتنه برخاست
بی جرم بکش که بنده مملوک	بی شرع ببر که خانه یغماست
دردت بکشم که درد داروست	خارت بخورم که خار خرماست
انگشت نمای خلق بودن	زشت است ولیک با تو زیباست
باید که سلامت تو باشد	سهل است ملامتی که بر ماست
جان در قدم تو ریخت سعدی	وین منزلت از خدای می‌خواست
خواهی که دگر حیات یابد	یک بار بگو که کشتهٔ ماست

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه آنلاین خدمات حمل و نقل انتیراپ