شعر غزاله صبا از شهریار

تاریخ و ادبیات

2023-09-10

سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر برجسته ایرانی بود. شهریار در یک خانواده با اصالت بستان آبادی از روستای خُشکِناب، از میرآقا بهجت خشکنابی (پدر شهریار) و خانم ننه خشکنابی (مادر شهریار) در 11 دی سال 1285 در شهر تبریز چشم به جهان گشود. سید محمدحسین در 27 شهریور 1367 دار فانی را وداع گفت. شهریار قبل از مرگش وصیت کرده بود که او را در مقبرة الشعرای تبریز، به خاک بسپارند. 27 شهریور را به واسطهٔ روز درگذشت او «روز شعر و ادب ملی» نامیده اند.

غزل شماره 3 شهریار

محمدحسین بهجت تبریزی از شاعران ایرانی است که شعر را محلی نیک برای بیان اندیشه ورزی های ژرف نگرانه و پندآموز دانسته و تعداد زیادی از پندهای اخلاقی و تربیتی را در قالب های مختلف شعری نظیر قطعات، رباعیات و دوبیتی ها بازگو می‌کند. مخاطب این افکار و مفاهیم نیز نوع بشر و انسان در طول تاریخ است نه خطابی شخصی و منحصر به فرد.

شعر غزاله صبا از شهریار

به چشمک این همه مژگان به هم مزن یارا	که این دو فتنه به هم می‌زنند دنیا را
چه شعبده است که در چشمکان آبی تو	نهفته‌اند شب ماهتاب دریا را
تو خود به جامه خوابی و ساقیان صبوح	به یاد چشم تو گیرند جام صهبا را
کمند زلف به دوش افکن و به صحرا زن	که چشم مانده به ره آهوان صحرا را
به شهر ما چه غزالان که باده پیمایند	چه جای عشوه غزالان بادپیما را
فریب عشق به دعوی اشک و آه مخور	که درد و داغ بود عاشقان شیدا را
هنوز زین همه نقاش ماه و اختر نیست	شبیه‌سازتر از اشک من ثریا را
اشاره غزل خواجه با غزاله تست	صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
به یار ما نتوان یافت شهریارا عیب	جز این قدر که فراموش می‌کند ما را

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه آنلاین حمل و نقل بین المللی انتیراپ