شعر ای نفسِ خرّمِ بادِ صبا از سعدی

تاریخ و ادبیات

1402/07/17

ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی، شاعر و نویسنده شعرهای فارسی است. اهل ادب به این شاعر بزرگ ایرانی، لقب «استاد سخن»، «شیخ اجل»، پادشاه سخن و حتی به صورت مطلق لقب استاد داده اند. سعدی تحصیلات خود را در نظامیه بغداد گذرانده است. نظامیه بغداد از مهمترین مراکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به شمار می‌آمد.

غزل شماره 2 سعدی

سعدی در سال 606 قمری برابر با 1210 میلادی، در شیراز چشم به جهان گشوده است. برخی از صاحب نظران تولد سعدی بزرگ را حدود سال ۵۸۵ هجری قمری می‌دانند.

شعر ای نفسِ خرّمِ بادِ صبا از سعدی

ای نفسِ خرّمِ بادِ صبا	از برِ یار آمده‌ای، مرحبا!
قافلهٔ شب چه شنیدی ز صبح	مرغِ سلیمان چه خبر از سبا
بر سرِ خشم است هنوز آن حریف	یا سخنی می‌رود اندر رضا
از درِ صلح آمده‌ای یا خِلاف	با قدمِ خوف رَوم یا رَجا
بارِ دگر گر به سرِ کویِ دوست	بگذری ای پیکِ نسیمِ صبا
گو رمقی بیش نمانْد از ضعیف	چند کُنَد صورتِ بی‌جان بقا
آن‌همه دل‌داری و پیمان و عهد	نیک نکردی که نکردی وفا
لیکن اگر دورِ وصالی بُوَد	صلح فراموش کند ماجرا
تا به گریبان نرسد دستِ مرگ	دست ز دامن نکنیمت رها
دوست نباشد به حقیقت که او	دوست فراموش کند در بلا
خستگی اندر طلبت راحت است	درد کشیدن به امیدِ دوا
سر نتوانم که برآرم چو چنگ	ور چو دفم پوست بدرّد قَفا
هر سَحر از عشق دمی می‌زنم	روزِ دگر می‌شنوم بر ملا
قصهٔ دردم همه عالَم گرفت	در که نگیرد نفسِ آشنا
گر برسد نالهٔ سعدی به کوه	کوه بنالد به زبانِ صدا

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه آنلاین حمل و نقل بین المللی انتیراپ