شعر مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا از سعدی

تاریخ و ادبیات

2023-10-09

ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی، شاعر و نویسنده شعرهای فارسی است. اهل ادب به این شاعر بزرگ ایرانی، لقب «استاد سخن»، «شیخ اجل»، پادشاه سخن و حتی به صورت مطلق لقب استاد داده اند. سعدی تحصیلات خود را در نظامیه بغداد گذرانده است. نظامیه بغداد از مهمترین مراکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به شمار می‌آمد.

غزل شماره 7 سعدی

سعدی در سال 606 قمری برابر با 1210 میلادی، در شیراز چشم به جهان گشوده است. برخی از صاحب نظران تولد سعدی بزرگ را حدود سال ۵۸۵ هجری قمری می‌دانند.

شعر مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا از سعدی

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا	گر تو شکیب داری طاقت نمانْد ما را
باری به چشم احسان در حال ما نظر کن	کز خوان پادشاهان راحت بود گدا را
سلطان که خشم گیرد بر بندگان حضرت	حکمش رسد ولیکن حدی بود جفا را
من بی تو زندگانی خود را نمی‌پسندم	کآسایشی نباشد بی دوستان بقا را
چون تشنه جان سپردم آن گه چه سود دارد	آب از دو چشم دادن بر خاک من گیا را
حال نیازمندی در وصف می‌نیاید	آن گه که بازگردی گوییم ماجرا را
بازآ و جان شیرین از من ستان به خدمت	دیگر چه برگ باشد درویش بی‌نوا را
یا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت	چندان که بازبیند دیدار آشنا را
نه ملک پادشا را در چشم خوبرویان	وقعیست ای برادر نه زهد پارسا را
ای کاش برفتادی برقع ز روی لیلی	تا مدعی نماندی مجنونِ مبتلا را
سعدی قلم به سختی رفتست و نیکبختی	پس هر چه پیشت آید گردن بنه قضا را

منبع

شما می‌توانید با مراجعه به بخش تاریخ و ادبیات آکادمی انتیراپ با تاریخ و ادبیات ایرانی، مناسبت ها، شاعرها، شعرهای زیبای ایرانی آشنا شوید.

سامانه آنلاین حمل و نقل بین المللی انتیراپ